paarse krokodil 1

Je mag ervan uitgaan dat een grote moderne apotheek middenin Amsterdam is uitgerust met een toilet. En het spreekt voor zich dat ze daar geen wegwijzers naartoe op het trottoir zetten, anders kunnen ze het net zo goed omdopen tot spuithok voor junks.
Maar als je daar als zeer regelmatige klant een keer meer dan een uur op je medicijnen zit te wachten, kan het gebeuren dat het water je bij wijze van spreken tot de lippen staat. Ze kennen mijn medische conditie, ze weten dat ik niets besmettelijks onder de leden heb.
Ik vraag het eerst heel vriendelijk. "Nee, sorry, mag echt niet".
Ik maak duidelijk dat het wel heel nodig is... "Nee, sorry, regel is regel".
Als ik vraag of ze liever wil dweilen krijg ik daar geen direct antwoord op, wel begint ze over alternatieven te denken. Veel zijn er niet.
Uiteindelijk ren ik met een rode kop de straat op, steek die met gevaar voor eigen leven over naar een cafe waar ik zowaar op maandagochtend licht zie branden. Gelukkig redt ik het.
Waar is de goede ouwe tijd dat de regel werd bevestigd door de mogelijkheid uitzonderingen te maken?